آغاز قصیده‌سرایی گرمارودی، رستاخیز ادبی زمانه خود بود
5 /12/ 1399
در نشست ادبی کتابخانه حضرت فاطمه(س) عنوان شد؛
آغاز قصیده‌سرایی گرمارودی، رستاخیز ادبی زمانه خود بود
اسماعیل امینی در ششمین نشست «دیدار با روشنان خرد و آب» گفت: گرمارودی در شرایطی سرودن قصیده را آغاز کرد که به تعبیر برخی افراد، روزگار شعر موزون و متکی به ادبیات کهن به‌سر آمده بود .
به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران ؛ششمین نشست ادبی کتابخانه حضرت فاطمه(س) باعنوان «دیدار با روشنان خرد و آب» باموضوع تاملی در آفاق شعر دکتر سیدعلی موسوی گرمارودی و نقش و جایگاه او در شعر معاصر در فضای اسکای روم فرهنگی برگزار شد.
دکتر اسماعیل امینی در این نشست گفت: پاسخ بسیاری از تضادهای به‌نظر حل ناشدنی در رفتار، گفتار و آثار برخی هنرمندان و شاعران نمود می‌یابد.
وی تاکید کرد: اساسا بخشی از کار هنرمندان بزرگ گره‌گشایی، بن‌بست‌شکنی و حضور در مجادلات پایان‌ناپذیر است و این دسته از هنرمندان به‌جای شرکت در مباحث صرفا نظری با رفتار، گفتار و آثار خود گره‌ها را می‌گشایند و نظریه پردازان و منتقدان را به بازنگری و تجدیدنظر در آرای خود وادار می‌کنند.
امینی ادامه داد: برعکس افراد مقلد که ابتدا نظریه‌ای تدوین می‌کنند و سپس بر اساس آن شعر می‌سازند و که آن شعر هم نهایتا به‌جایی نمی‌رسد.
سراینده مجموعه‌های «دلقک و شاعر دربار» و «تبسم دوست» گفت: علی موسوی گرمارودی در زمانی شعر گفتن را آغاز کرد که بازار نظریه‌پردازی و سپس سرودن شعر بر اساس آن، رونق زیادی داشته است.
وی افزود: ورود باتاخیر ترجمه‌های پراکنده که به‌شکلی ناقص و با برداشت‌هایی اشتباه منجر به ایجاد فضایی شده بود که همه میراث ادبی گذشته و نظریات و مجادلات تا آن روز ادبیات فارسی را بی‌استفاده و درخور موزه‌ها می‌دانست و اشعاری مانند «شنبه سوراخ، یکشنبه سوراخ...» را به شعر روز تعبیر می‌کرد در قالب مباحث روشنفکری هیاهوی بسیاری داشت.
دکتر امینی گفت: گرمارودی در شرایطی آغاز به‌کار می‌کند و قصیده می‌سراید که به تعبیر برخی افراد روزگار قصیده به‌سر آمده و حتی شعر نیمایی را هم به‌واسطه موزون بودن باید رها کرد.
وی تاکید کرد: عمل گرمارودی در زمانه اداره محافل ادبی با چنین ایده‌هایی، نوعی رستاحیز در زمانه به‌شمار می‌آید.
دکتر امینی تاکید کرد: در زمینه زبان نیز با چنین مسائلی مواجه بودیم که می‌گفتند دوران شکوه و فخامت زبان ادبی گذشته است و زمان حرکت شعر به‌سوی زبان گفتاری و ژورنالیستی فرا رسیده و ارجاعات و اتکا به متون معتبر گذشته جایی در ادبیات امروز ندارد.
وی گفت: گرمارودی اتفاقا از همین زبان برای سرایش استفاده می‌کند؛ زبانی که پشتوانه فرهنگی و متنی دیرینه دارد و آثارش نیز از اشعار محفلی و خلوت نیست و همواره در میانه میدان است و به موضوعات روز اختصاص دارد.
در ادامه، مصطفی محدثی خراسانی کارشناس مجموعه نشست‌های ادبی «دیدار با روشنان خرد و آب» با قرائت غزلی از موسوی گرماروی گفت: موسوی گرمارودی از با پشتوانه‌ترین شاعران معاصر است و من گاهی از او با لفظ «علامه» یاد می‌کنم.
وی افزود: گرمارودی در دوران پیش از انقلاب نیز از شاعران مطرح به‌شمار می‌آمد و هرچند با لقب «شاعر مسلمان» عرصه چندانی در برابر تفکر قالب در فضای ادبی آن دوران نداشته است اما به سبب عظمت شخصیت و شعرش در مراسم «شب‌های شعر گوته» از مهمانان اصلی مراسم بود و اشعارش همواره مورد توجه قرار می‌گرفت.
