به میزبانی محفل ادبی آهوانه کتابخانه عمومی شهدای نیروی زمینی برگزار شد؛

معرفی بخش شعر یازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی با نگاهی ویژه به جنبه های مختلف زندگی امام رضا(ع)

نشست مجازی نگاهی ویژه به جنبه های مختلف زندگی امام رضا علیه السلام و معرفی بخش شعر یازدهمین جشنواره کتابخوانی رضو به همت محفل ادبی آهوانه کتابخانه عمومی شهدای نیروی زمینی شهر تهران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، با هدف تبیین یازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی و به همت محفل ادبی آهوانه کتابخانه عمومی نیروی زمینی شهر تهران، نشست مجازی نگاهی ویژه به جنبه های مختلف زندگی امام رضا علیه السلام و معرفی بخش شعر جشنواره کتابخوانی رضوی به دبیری نصیبا مرادی، شاعر و به همت کبری عظیمی؛ مسئول کتابخانه عمومی نیروی زمین روز  یکشنبه ۱۷مردادماه در بستر فضای مجازی برگزار شد.  

فاطمه نانی زاد و رباب کلامی فرد شاعر و پژوهشگر از جمله میهمانان ویژه در این نشست بودند که به شعرخوانی و بیان مطالبی در اهمیت جنبه های مختلف زندگی امام رضا(ع) و خانواده آن حضرت، بررسی ویژگی های شخصیتی مادر بزرگوار امام رضا علیه السلام، شناخت و کسب معرفت از طریق مطالعه، معرفی کتاب و شعرخوانی پرداختند.

در این نشست همچنین نغمه مستشار نظامی دبیر محافل ادبی کشور به تبیین جشنواره کتابخوانی رضوی پرداخت و سپس مراحل شرکت در این مسابقه را برای حاضرین شرح داد. در ادامه نیز نانی زاد و کلامی فرد از شاعران برجسته حاضر در نشست ضمن تقدیر از اعضاء، مسابقه ای را نیز با محوریت اشعار خوانده شده در این محفل ادبی برگزار کردند.

 

 

فاطمه زاهدمقدم و فرزانه قربانی از قم، فاطمه رحمانی از قشم، محدثه سادات نبیان، زهرا مرتضایی، سمانه رحیمی، مهناز نصری، ریحانه ابراهیم زادگان، مهناز فدائی منش و سارا گودرزی از جمله شاعرانی بودند که در این محفل ادبی اشعارشان را خواندند.

 

در این محفل ریحانه ابراهیم زادگان شعری از خود در وصف امام رضا(ع) خواند:

 شام تار یاس و غم را نور باران می‌کند
یاد تو خورشید را در سینه مهمان می‌کند
عاقلان سرمست از عشق تو مجنون می‌شوند
دل به کف سوی تو لیلا مو پریشان می‌کند
آه آواز خوش نقاره‌زن‌های حرم
بغض‌های کهنه را درگیر باران می‌کند
دیده‌ام آهسته می‌بارد به زیر چتر تو
هرچه را عمری‌است که در سینه پنهان می‌کند
زندگی گاهی جهنم می‌شود اما چه باک
آب سقاخانه آتش را گلستان می‌کند
هرکه در جنگ است با رنج و ملال زندگی
عرصه‌اش تا تنگ شد، عزم خراسان می‌کند

 

 

سمانه رحیمی نیر در ادامه شعری با عنوان امام رئوف را برای حاضرین خواند:

جهان ِ غمزده این روزها پریشان است 
جهان، که یکسره درگیر خشمِ طوفان است 
در این کشاکشِ نامهربان هستی و مرگ 
به هر بهانه دلم راهی خراسان است 
همیشه دلخوش صحن و سرای  قدسی اوست 
هر آنکه از شب اندوه خود گریزان است 
دلِ شکسته به نامش دخیل میبندد 
دلی که معتکف و روضه خوان رضوان است 
طبابت دلِ در خون نشسته ی غمگین 
برای شاه خراسان همیشه آسان است 
اگر چه مُضطر و عزلت نشین خانه شدیم 
اگر چه دیده ی جان های خسته گریان است 
همین که از کرمش بال و پر بگیرد دل 
به یک اشاره مقیم رواق و ایوان است 
بایست رو به خراسان، سلام کن از دور 
برای پر زدنت آسمان فراوان است 
بگیر دست دلت را ببر به سمت حرم 
کویر چشم تو در انتظار باران است 

فاطمه رحمانی از جزیره قشم دیگر عضو این محفل، شعری از خود را در وصف امام رضا علیه السلام قرائت کرد:

روزهایی ک غم فراوان است
هر طرف زخم تازه می بینی
با همین شعرها خوشم آقا
با همین شعرهای آیینی

هر سفر مشهد تو می آیم ...
می نشینم میان صحن و سرات
می فشانم غزل غزل احساس
می دهی شعر تازه ام به برات

خوب می دانی ای سلاله نور
 گفته ناگفته ام برای شماست
"برگ سبزی ست تحفه ی درویش "
 شعر قطره، وجودتان دریاست

السلام علیک یا مولا
السلام علیک یا موسی
زائرانت به چشم خود دیدند  
این پسر کم ندارد از بابا

روزهایی که غرق اندوهم
ناخودآگاه پای ناچیزم ... 
می کشاند مرا به سمت حرم
تا کنارت دوباره برخیزم 

"یا علی"، جان تازه می آرد
بر تنِ دردهایِ دائمی ام
حال من رو به راه خواهد شد
تا که با شعر، غرق خادمی ام

 

 

در ادامه فاطمه زاهد مقدم شعری دو زبانه مشهدی-فارسی در وصف امام رضا علیه السلام خواند: 

با سر و روی خاکی نشست رو قلب قالی
گذاشت کنار دستش یه کاسه‌ی سفالی
با یه نگاه خسته، دلی پر از حکایت
بی واهمه شروع کرد از گله و شکایت:
«ایی آخرین باره‌ها دُرُم مُرُم ولایت
اگه مَحَلُم ندی نِه مو نِه تو نِه حاجت
چقد بُرُم بیام هی خیره بُرُم به گنبد
عمرُم تموم رِف آقا همش تو رفت و آمد
ایی همه مال و املاک ایی گنبد طِلایی
نزار وقتی تو هستی پاشُم بُرُم گدایی
چشمامو وقتی بَستُم منتظِرُم نِذاری
ایی آخرین باره‌ها سربه سرم نِذاری»
بغضش گرفت و آروم اشکش رهاشد از چَشم
زُل زد به گنبد و گفت با حالت غم و خَشم:
«چه فایده هرچی گفتُم گوش نِمِدی به حرفُم
ایی که نشد آقاجان باز خالیه که ظرفُم
زندگیمِه که دیدی چِقَد بگیر نگیره
از چشم تو می‌بینُم اگه زنُم بمیره
اگه تا فردا خوب شد کار به کارِت نِدارُم
وگرنه ایی گُنبَده روی سَرِت میارُم»
تا خواست بلند شه گفتم حالیت میشه چی گفتی!؟
رنگش پرید و پرسید: «مگه تویَم شِنُفتی؟
برای خرج درمون دوسه تا سکه خواستُم
از ایی امام رحمت جز ایی مگه چه خواستُم
قهر کردَنُم بُلُف بود امام رضا مِدِنِه
ایی بار که سهله اگه هزار بارُم بگه نِه
جُز ایی حرم ندارُم برا شفای دردُم
هزار بارُم رد کنه با کله برمِگردُم
آقا مث شما نیست همش غلط بگیره
از تو چِشُم مِفَهمه خیلی دِلُم اسیره
شاید مث شماها قشنگ بِلَد نباشُم
ولی با ایی داش رضا حسابی مو داداشُم»
حرفاشو گفت و برداشت ظرف سفالی‌اش را
دوباره بالاگرفت دو دست خالی‌اش را

 

 

مهناز نصری دیگر عضو محفل نیز در بخش پایانی این نشست، غزلی از خود در وصف امام رضا(ع) خواند:

دوباره خواب دویده ست سوی چشمانم
تو میزبانی و در شهر مهر  مهمانم

سلام کرده ام و بی جواب مانده ولی
غریب شهرم و ناخوانده ای که می مانم

کبوترانه  به دنبال دانه آمده ام
که بوی"مهرگیاه" شماست درمانم

تویی که ضامن مهری و مقتدای دلم
نماز صحن تو نوری نشانده در جانم

بخوان مرا شب و روزم  قیامت قد توست
قسم به آیه ی  "قد قامتت...مسلمانم