آغاز به کار راویان بالندگی
19 /11/ 1399
در مراسم روایان بالندگی عنوان شد:
تأثیر انقلاب بر تاریخ جامعه، اندیشه، زبان و شعر فارسی / شعر انقلاب، ستایشگر راستی‌ها و فضیلت‌هاست
در آستانه چهل و سومین بهار پیروزی انقلاب اسلامی، مراسم تجلیل از شاعران و فعالان شعر انقلاب با عنوان «راویان بالندگی»، با حضور علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشو ر در کتابخانه مرکزی پارک‌شهر برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران؛ مراسم افتتاحیه «راویان بالندگی» که به تجلیل از شاعران و فعالان شعر انقلاب کشور اختصاص دارد، روز گذشته (شنبه ۱۸ بهمن) با حضور علیرضا مختارپور، دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، مهدی رمضانی، معاون توسعه کتابخانه‌ها و ترویج کتابخوانی نهاد، مهدی توکلیان، مدیرکل روابط عمومی و امور بین‌الملل نهاد، محمد هادی ناصری طاهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان تهران و جمعی از شاعران مطرح کشور به میزبانی کتابخانه عمومی پارک‌شهر تهران برگزار شد.
رمضانی: تجلیل از راویان شعر انقلاب در کشور/ تقدیر از ۷۴ شاعر برجسته ملی
مهدی رمضانی معاون توسعه کتابخانه و کتابخوانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، ضمن اشاره به اینکه اگر کرونا نبود این مراسم با حضور تعداد بی‌شماری از شاعران و اهالی ادبیات برگزار می‌شد، امیدواریم هر چه زودتر شرایط طی شود و به روزهای خوب برسیم، گفت: نهاد کتابخانه‌ها براساس رسالتی که برعهده‌اش قرار گرفت، با توجه به تدابیر دبیرکل آن، اقدام به برگزاری محافل ادبی در سراسر کشور کرد که در مدت کوتاه، برکات و نتایج خوبی هم داشت.
وی گفت: تاکنون جلسات متنوع و متعددی در سراسر کشور در فضای مجازی برگزار شده است. این برنامه‌ها به شکل استانی و ملی برگزار شده‌اند و امیدواریم این شجره به بهترین نحو به ثمر بنشیند و باز هم تداوم داشته باشد.
رمضانی بخش دیگری از سخنان خود را به مراسم تجلیل از شاعران اختصاص داد و گفت: این مراسم جلسه نخست تجلیل از شاعران پیشکسوت و شاخص کشور است. هر چند ممکن است در چنین مراسم‌هایی این شائبه پیش آید که در پی برگزیده‌گزینی بوده‌ایم، ولی این موضوع نافی تعداد زیادی چهره و شاعر خلاق و فعال در کشورمان نیست، بلکه محدودیت زمان و مکان ما را ناچار کرد سراغ برخی از بزرگان برویم.
وی در پایان گفت: امروز افتتاحیه این برنامه را در تهران و سپس گیلان و مازندران خواهیم داشت. این برنامه امروز آغاز شده و از ۴۲ چهره شاخص ملی و ۳۲ چهره استانی تقدیر خواهد شد.
محدثی خراسانی: شعر انقلاب، ستایشگر راستی‌ها و فضیلت‌هاست
در ادامه، مصطفی محدثی خراسانی از شاعران کشورمان سخنان خود را با این شعر شروع کرد و گفت:
ما فصل سپیده از کتاب سحریم
در وادی نور هم رکاب سحریم
هر شب چو شفق به خون خود می‌غلتیم
هر صبح دوباره آفتاب سحریم
اینها زمزمه‌هایی از نخستین بارقه‌های برآمده از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب است که بر زبان شاعری چون مرحوم سیدحسن حسینی جاری شد که فراخوانی از تمام ارزش‌ها و فضیلت‌های تاریخ شعر فارسی بود.
این شاعر گفت: انقلاب اسلامی زمینه‌ای را فراهم کرد تا با میراث ادبی، هنری و فرهنگی خود آشتی کنیم و پیوندی که در دهه‌های منتهی به پیروزی انقلاب تلاش شد گسسته شود، مجدداً ترمیم شد و با قدرت جذب خود، تمام فضیلت‌ها را در قالب شعر انقلاب یک بار دیگر با افزودن حوزه‌های زبانی به فصل شکوهمندی در جریان اصیل شعر فارسی پیوند دهند.
وی گفت: شعر انقلاب، ستایشگر راستی‌ها و فضیلت‌هاست و به این معنا نیست که شاعر انقلاب همواره به آن یکسویه نگاه می‌کند و ستایشگر انقلاب است، بلکه هر جا که لازم باشد، در برابر دوری از ارزش‌ها ایستاده و موضع می‌گیرد. بنابراین شعر انقلاب، منتقدترین هنر در میان سایر هنرهاست.
محدثی خراسانی با بیان اینکه یک دهه پس از انقلاب سید حسن حسینی در برابر فضای اشرافی‌گری، مثنوی آب‌ها و مرداب‌ها را سرود، گفت: شعر انقلاب در و اقع همین است؛ شعری همه‌جانبه، همه‌سویه‌نگر، زنده و پویا و در تکمیل این پازل، شاعران نیز سهم بسیار مهمی داشتند تا توانستند شعری را به سامان برسانند که امروز از آن به عنوان جریان شعر اصیل فارسی با مؤلفه‌های شعر انقلاب یاد می‌شود.
به گفته وی، «راویان بالندگی» عنوان برنامه‌ای بود که به پیشنهاد دبیرکل نهاد کتابخانه‌ها پایه‌گذاری شد تا در حد توان، یادآوری و تجدید عهد با کسانی باشد که در این جریان نقش داشتند تا بتوانیم به تعریفی برسیم که جریان شعر انقلاب که تأثیرگذار و قدرتمند ادامه یافته و امروز شاعران جوان پس از دفاع مقدس متولد شده‌اند، با آن ارتباط گرفته و همچنان مرتبط باشند.
مختارپور: تاکیدات رهبر انقلاب در ۶ سال متفاوت درباره شعر انقلاب
بخش پایانی این مراسم، سخنان علیرضا مختارپور بود. دبیرکل نهاد کتابخانه‌ها به چند نکته کوتاه درباره مواردی که رهبر انقلاب در سالهای متعدد در دیدار با شاعران به آن اشاره کرده بودند پرداخت و گفت: مقایسه میان بیانات رهبر انقلاب که همواره یار و یاور ادبیات و زبان فارسی هستند طی سه سال ابتدایی رهبری ایشان و سه سال اخیر داشتم. اگرچه محافل شعری به سالهای قبل برمی‌گردد، نخستین آنها ۳۱ فروردین سال ۶۹ بود که ایشان در آن زمان می‌فرمایند هنوز مشخصه شعر انقلاب به دست نیامده است و در ادامه تأکیداتی دارند و مواردی را برجسته از حضرت امام خمینی(ره) مثل تزکیه مطرح می‌فرمایند و عنوان می‌دارند که باید این موارد روشن و آنقدر تکرار شود که در ذهنیت جامعه رسوخ کند.
وی گفت: ایشان در بخش دیگر به شاعران توصیه می‌کنند که همت‌شان را به حدی بالا ببرند که به حافظ و سعدی و مولوی برسند، اگر نه به سلمان هراتی و سلمان ساوجی. هر چند اشاره سوم بر لزوم حفظ قواعد شعر و درستی زبان است اما در دیدارهای دیگر که مربوط به سالهای ۹۶، ۹۷ و ۹۸ هستند موارد دیگر را مورد تاکید قرار می‌دهند.
مختارپور سخنان خود را به سال ۹۷ رساند و با اشاره به تأکیدات رهبر انقلاب با رعایت عفت در شعر شاعران گفت: مقام معظم رهبری اشاره می‌کنند: گویی در بعضی از اشعار عدم رعایت عفت دیده می‌شود.
دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور به سخنان رهبری در سال ۹۸ درباره نگرانی معظم له از ولنگاری زبانی اشاره کرد و گفت: ایشان در دیدار سال ۹۸ به حفظ زبان فارسی تاکید و از اینکه ولنگاری در تمام سطوح دیده می‌شود ابراز نگرانی می‌کنند. این مقایسه نشان می‌دهد تأکید رهبر انقلاب به رشد جریان شعر توسط شاعران است از این رو در این ایام ما می‌توانیم تنها از تعداد کمی از آنها تقدیر کنیم.
وی با اشاره به کتابی که اخیرا مطالعه کرده بود، گفت: در مطالعه کتابی به تعبیر جدیدی برخوردم که در آن مثال زده شده بود که فرض کنید کسی کوه دماوند را از ارتفاع ستارگان به اقیانوس آرام بیندازد، چه امواجی از لحاظ گستردگی و تأثیر خواهد داشت؟ من هم فکر کردم این یکی از مثال‌هایی است که می‌توان برای تأثیر انقلاب بر تاریخ جامعه، اندیشه، زبان و شعر فارسی استفاده کرد.
«مودب» چهره برگزیده شاعران استان تهران شد
در پایان این مراسم از شاعرانی چون حسین اسرافیلی، عباس براتی‌پور، ناصر فیض و رضا اسماعیلی تقدیر شد و علیمحمد مؤدب نیز به عنوان چهره برگزیده استان تهران مورد تقدیر خواهد گرفت.
در ادامه اشعار خوانده شده توسط شاعران برگزیده را می توانید بخوانید:
شعری از حسین اسرافیلی
چه خواهد ماند از این طوفان به جز خاشاک، بعد از من؟
میان کوه، از آواز، جز پژواک، بعد از من؟
چه می‌بافی قفس بر بال پروازی که من دارم؟
نخواهد دید سیرم را به جز افلاک، بعد از من
مبین این‌گونه خاکسترنشین در غربت‌آبادم
جنون خواهد دمید از سینه‌ی این خاک، بعد از من
در این میدان که من افتاده‌ام خاموش از جولان
صدایم باره خواهد راند در کولاک، بعد از من
دمیدم آتش خود را درون ریشه انگور
که تاول می‌زند لب از شرار تاک، بعد از من
خموش افتاده‌ام هرچند، امّا ناله‌ام سوزان
برون خواهد دمید از سینه‌های چاک، بعد از من
نمی‌افتد ز جوش آوازهای شعله‌رفتارم
توانی خواند در آیینه‌های پاک، بعد از من
پرم را بسته‌ام بر بال عنقا گرچه گنجشکم
که تا جولان دهد در قاف‌ها چالاک، بعد از من
رباعی از مبین اردستانی شاعری
هستی جز باغ چشمه کوثر نیست
مستی جز عطر یاس پیغمبر نیست
از زمزمه نام لطیفت مادر
در خاطر ما ترانه‌ای خوشتر نیست
شعری از عباس براتی‌پور
هان، بشنوید نغمه داوود صبح را
آتش زنید خرمن نمرود قبح را
دریای نور در دل شب نطفه بسته بود
موسای طور رشته عصیان گسسته بود
آتش گرفت ریشه ظلم و فساد و کین
آواره گشت ملحد بی‌ننگ و عار و دین
اشک شفق به چهره صبح ظفر دوید
از هول ماجرای سحر رنگ شب پرید
بت را شکست، بت شکن پیر روزگار
از هم گسست سلسله پای این دیار
عطر نسیم خاطره‌ها تازه می‌کند
چشم فلق نگاه به دروازه می‌کند
دروازه باز باز و پلیدانه می‌روند
بیگانگان به دامن بیگانه می‌روند
اینجا بهشت لاله و باغ شقایق است
اینجاست وعده گاه هر آن کس که لایق است
ناباوران کوردل و خصم آفتاب
سوداگران سفله رخ برده در نقاب
سهمی در این میانه ز نهضت نداشتند
جز تخم کفر و کینه و بهتان نکاشتند
کشتند عاشقان حریم اله را
خستند سینه‌های پر از سوز و آه را
محراب از تراوش خون رنگ و رو گرفت
میعادگاه عشق و وفا آبرو گرفت
از قطره قطره خون شهیدان راه عشق
سرزد هزار لاله به میعادگاه عشق
از عرش آذرخش به هیبت نگاه کرد
روز منافقین سیه دل سیاه کرد
دستی زغیب آمد و تومار کفر سوخت
بر قلبشان زآتش الحاد مهر دوخت
فانوس عمرشان چو حبابی به روی آب
در انتظار پت پت آخر در اضطراب
ماییم وارثان زمین وارثان خاک
ماییم فارِسان بیابان سهمناک
همراه رقص شعله به افلاک می‌رویم
چشم از حیات بسته و بی‌باک می‌رویم
با شوق مرگ خویش در آغوش می‌کشیم
بار شهادت است که بر دوش می‌کشیم
*
هان، ای برادر، ای پدر، ای مردکارزار
در روز سخت حادثه همت بلند دار
بانگ جرس زموکب مسعود می‌رسد
از گرد راه مهدی موعود می‌رسد
شعری از علی محمد مؤدب
اذان عصر، تهران خلوتی با آسمان دارد
اذان هر جا که می‌گویند، از این شهر جان دارد
از آن الله اکبرها که مردان تو بالیدند
از آن الله اکبرها، اذان‌هامان نشان دارد
اذان پیش از تو می‌گفتند اما گاه بی‌تکبیر
پس از فریاد سرخ تو، اذان طعم اذان دارد
شهیدانت درختان‌اند هر قامت، قیامت‌وار
رشید آن‌سان که پا در خاک، سر در کهکشان دارد
دماوند ایستاده موسپید و پیر، پابرجای
که عهدی با جوانمردان تهران جوان دارد
بهشتی هست، گلزاری که زهرایی‌ست تربت‌هاش
که در هر حجله‌اش آیینه‌هایی جاودان دارد
بلند است از تو در عالم، سر هر بید مجنونی
که بوی طره مشگین لیلی همچنان دارد
سلام ای پایتخت سجده و تکبیر و بغض و عشق
هم از تو واژه خون دارد، هم از تو شعر جان دارد
اگر شطحِ غزل گنگ است، شرح قصه طولانی ست
تو شهر عشقی و هر کوچه‌ات صد داستان دارد
هزاران پنجره، آیینه، چشمانی چراغانی
تو آن شهری که رو بر راه یار مهربان دارد
شعری از رضا اسماعیلی
ما بر چکاد خوف و خطر ایستاده‌ایم
با زخم و داغ و خون جگر ایستاده‌ایم
در فتنه خیز حادثه‌ها قد کشیده‌ایم
در روشنان صبح ظفر ایستاده‌ایم
تا بشکفیم از نفحات سپیده دم
در مقدم نسیم سحر ایستاده‌ایم
با نشر نور، رونق شب را شکسته‌ایم
آماده تا ظهور سحر ایستاده‌ایم
تا در زمین دوباره ببالد غرور سرو
با آرزوی مرگ تبر ایستاده‌ایم
بیعت نموده فطرت ما با امام عشق
با «یا علی»، مقابل شر ایستاده‌ایم
ما شهره ایم در همه عالم به عاشقی
با داغ عشق، شعله به سر ایستاده‌ایم
«هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق»
ما عاشقیم و زنده، اگر ایستاده‌ایم
شعری از میلاد عرفان‌پور
زمان خیبر و بدر است، ما را کار بسیار است
زمان خیبر و بدر است، ما را کار بسیار است
فدایی در رکاب حیدر کرار بسیار است
اگرچه قوم شب، تا صبح گیج خواب تردیدند
ولی در سایه ی خورشید ما بیدار، بسیار است
به خون خواهی عاشورا ندای یالثاراتیم
بگو این خون نمی خوابد بگو مختار بسیار است
مجال عمر و عاصان نیست تا هستند این مردم
بگو با رهبر فرزانه ام عمار بسیار است
بگو در بند تحریمی نمی مانیم تا هستیم
بگو موجیم ما، سیلیم اگر دیوار بسیار است
کماکان مانده از تحریم تا تردید، سرگردان
که دور باطل دشمن در این پرگار بسیار است
نخشکد باغ ما هرگز به رغم خشکدستی‌ها
که از خون شهیدان، چشمه ی سرشار بسیار است
همین امروز یا فرداست می‌آید صبح موعودش
به پاخیزید مردم! آی مردم! کار بسیار است
